Not Proud To Be A Human.

 

Even een voorwoordje. Ik heb heel erg lang getwijfeld om dit online te zetten. Waarom? Dit is een zwaar artikel, waar ik zeker negatieve reacties op ga krijgen, nu of op lange termijn. Het is bovendien ook nog eens een erg persoonlijk artikel, waar ik altijd al wat meer moeite mee heb omdat ik alles liever voor mezelf hou. Maar ik ga het toch online zetten. Als je niet houdt van zware teksten of negatieve gedachtes, lees dit dan niet. Ik smeek je ook om je negatieve reacties voor je te houden. Bedankt. Ik hou van jullie. <3

 

Ik geniet van mijn leven. Ben dankbaar voor alles wat ik heb en mag. Ben gelukkig met mijn situatie. Ik ben me er ook bewust van dat ik een ontzettend goed leven heb. Ik ben gezond, heb liefhebbende ouders, heb een prachtige vriend en lieve vriendinnen. Ik kan de hobby's doen die ik wil, en natuurlijk heb ik niet alles wat ik wil, maar dat hoeft voor mij ook niet. Want zo ben je extra dankbaar voor alles wat je wél hebt.

Ik heb ook wel eens dipjes, school vervloekend, ruzie hebbend met ouders, en alles en iedereen doodwensen die je tegenkomt. Maar dat gaat snel over. Ik heb een meid in mijn klas met een ziekte, waardoor ze nog maar amper iets kan doen. Verschrikkelijk vind ik het. Zeker omdat het uit zichzelf al een verlegen meisje is, zondert die ziekte haar nog eens extra af. Ze heeft al haar hobby's moeten opgeven en heeft vaak pijn. Ik heb ook heel wat familieleden die kanker hebben of kanker hebben gehad. Die zware periode die ze dan hebben moeten doormaken is gewoon verschrikkelijk, en niet zelden wou ik met heel mijn hart dat ik hun ziekte kon overnemen. Op dat soort momenten besef ik eigenlijk maar hoe goéd ik het heb. Ik ben gezond. Ik ben bijna nooit ziek, en kan mijn lichaam bewegen hoe ik het wil. Terwijl wij zagen over die nieuwe schoenen die we willen hebben, is er misschien een meisje, jonger dan we voor mogelijk houden, aan het vechten voor haar leven, terwijl ze eigenlijk met poppen zou moeten spelen. Sterkte. Wees blij met wat je hebt.

Ik ben een Belg. Ja, serieus, en ik ben daar blij mee. Ik ben in Europa geboren, in een ontzettend rijk land. Ik kom niets tekort. Mijn ouders zijn niet rijk, maar ook niet arm. Ik kan altijd lekker eten en water staat ook altijd in de buurt. Ik heb een onderdak. We hebben een auto. Klinkt allemaal vanzelfsprekend, terwijl er maar heel wat landen zijn die zouden vechten, moorden voor een druppel gezond, helder water, die wij als vanzelfsprekend in de winkel halen.

Ik ben een mens. Ja, lekker vanzelfsprekend, zou je denken. Maar ik ben er niet trots op. Allesbehalve, eigenlijk. De mens verwoest zichzelf. Terwijl de mens beter zou moeten weten. De mens is een verschrikkelijk wezen. Het verwoest de aarde, die hen leven schenkt. Het verwoest de beesten, die hen helemaal niets misdaan hebben. Juist omdat de mens groter en slimmer is dan de dieren, misbruiken ze die machtspositie. Vreselijk. Ik heb overlaatst een reportage gezien over haaien. Gooien ze haken uit, slepen ze de dode (soms zelfs nog levende) haai op strand, snijden ze de f*cking vinnen eraf, en gooien de rest van het gigantische, soms nog levende beest terug in water. Zo'n gigantisch, prachtig beest, doden of verminken, pijn laten lijden, voor een paar zielige vinnen, zodat de allerrijkste Chinezen kunnen genieten van hun haaienvinnensoep? Belachelijk! Waar gaat de wereld naartoe? Alles moet wijken voor de mens. En ik haat het. Ik ben er niet trots op om in deze tijd in deze maatschappij te wonen.

Ooit al eens naar de rijen vlees/vis in de winkel gekeken? Al eens bij nagedacht hoeveel dieren daar hun leven voor gegeven hebben, hun laatste levensadem voor jou hebben uitgeblazen, alleen maar voor jou stukje vlees? Natuurlijk, zo ben je opgegroeid, en zo gaat het er gewoon aan toe in de natuur. Dieren eten andere dieren. Maar ze eten alleen maar wat ze nodig hebben. Al eens bij nagedacht hoé veel vlees (en planten, vis etc.) ze weggooien? Zo veel verspilling? Zo veel weggegooide levens? Op een mens doden staat levenslang, maar op een dier? Zo belangrijk zijn ze niet. Al hebben wij ze wel uit hun natuurlijke habitat weggehaald. Terwijl zij er lang voor ons waren. Daarom ben ik vegetariër. Ook al helpt dat ene kleine mondje van mij absoluut niets, maar toch helpt het voor mij.

Vuurwerk? Oh, ja, zo mooi. Al eens bij nagedacht hoeveel geld je letterlijk opbrandt, terwijl er mensen zijn die moeten vechten voor elk klein centje dat ze hebben? Dat je gewoon letterlijk eten en drinken in vuur en vlam zet? Dat je alle dieren doof en bang en getraumatiseerd voor de rest van hun leven maakt? En dat allemaal omdat de mens een beetje nutteloos vuurwerk wilt zien.

We verzieken onze planeet. We verzieken het milieu. Zeggen ze tegen ons dat we een douche moeten pakken in plaats van een bad, maar denk je dat dat ene dingetje zal helpen tegenover bijvoorbeeld die gigantische opening van de Olympische Spelen  2012? Al die elektriciteit, en wij maar moeite doen om een zielig douchje te nemen in plaats van een bad en het openbaar vervoer te nemen. Goed bezig, mannen. We verzieken de natuur, die ons zo veel geeft. De natuur is ons leven. Onze zuurstof, ons eten en ons drinken. Onze grondstoffen. Alles. En wat doen we? Bam, kapot. Ja, logica, overal.

We maken niet alleen de aardbol kapot, maar ook elkaar. Ik bedoel niet alleen de oorlogen, de geloven, de machtsposities. Ik bedoel ook gewoon negatieve reactie's op elkaar. De pesters en de gepesten. Dat soort dingen. We breken elkaar, alleen maar om onszelf beter te voelen. Maar is dat het allemaal waard?

Het spijt me voor deze ontzettend negatieve en depressieve blogpost, maar dit moest er gewoon even uit. Ik ben het echt beu, ook al weet ik dat de stem van één klein, zielig meisje niets zal helpen. En toch probeer ik. Maar weet je wat het ergste is? Dat deze blogpost zo hypocriet is. Ik kan zeggen, klagen, zagen wat ik wil, maar ik blijf een mens. Die in een auto rijdt. Die dingen koopt in de supermarkt. Houten meubels. Ja, ik weet het. Dat ik meehelp de wereld naar de knoppen te helpen. En ik haat het. En ik weet ook dat we er gewoon niets aan kunnen doen. Maar ik denk er aan. Soms vergeet ik dat ook wel eens, maar wat ik nooit zal vergeten, is dat ik nooit trots zal zijn op de wereld waarin ik nu leef. Nooit. Ik zou het niet eens erg vinden als de wereld in 2012 zou vergaan. De aarde verdient beter. Mensen verzieken zichzelf. Ik ben er niet trots op om een mens te zijn. Om in deze maatschappij te leven. En dat zal ik ook nooit zijn.

Kus. <3