I Saved My Heart For Someone Who Left Me Breathless.

 

Ik ben geen klef iemand. Nooit geweest ook, trouwens. Maar met hem is alles anders. Vandaag ben ik een jaar samen met mijn vriend. Een jaar. En ik zie hem nog altijd even graag. Voor heel wat mensen is dit misschien helemaal niet zo lang, maar voor mij vind ik dat geeneens zo slecht. Ik ben een plakkertje, als ik me eenmaal durf over te geven aan iemand, heeft diegene me ook helemaal. Misschien dat velen van jullie nu moeten kotsen van klefheid, en dat zou ik vroeger ook gedaan hebben. Ik wist niet dat dit soort gevoelens bestonden, en al helemaal niet dat ik ze ooit zou toegeven voor iemand, omdat ik me zo kwetsbaarder opstel dan ik ooit heb gedaan. Maar ik deed het, gaf me over, liet me gaan, en kijk waar ik nu sta. Ik ben gelukkiger dan ooit.

Nu ik dit nog schrijf, is het nog woensdagavond. Pas zaterdag, 22 september zijn we officieel een jaar samen, daarom dat ik dit artikel ingepland heb. Morgen, vrijdag en zaterdag heb ik hier geen tijd voor, dus schrijf ik het nu al, omdat ik voel dat er nu gewoon niets fouts kan lopen. Ik zie hem gewoon graag, en ik weet hij mij ook. Maar nu, serieus, ik had nooit gedacht dat ik zo van één persoon kon genieten, zo intens van elke minuut, elke seconde die er voorbijtikt. EDIT: Ondertussen is het zaterdag, alles is nog dik aan. Beware voor nog veel meer jaartjes! c:

Ik wil niet te klef gaan doen, want als ik zelfs zoiets lees/zie/whatever, word ik er zelf helemaal ongemakkelijk van. Zelfs dit typen is voor mij veel moeilijker dan typen over zware onderwerpen, gewoon mijn gevoelens durven tonen, ook al is het aan een beeldscherm en wat onbekende gezichten daarachter (met enkele uitzonderingen). Normaal worden mijn artikels ellendig lang, geschreven op relatief korte tijd. Maar dit duurt zo veel langer, voor zo veel minder tekst, omdat ik moet nadenken over elk woord dat ik schrijf.

Er zijn zo veel dingen die ik wil vertellen, maar ook zo veel dingen die ik voor mezelf wil houden, opsluiten in een kamertje in mijn hoofd, hopend dat ze er nooit meer uitgaan. Maar die soort gedachten worden dan verwerkt op een andere manier, met pen en papier. En van alle dingen die ik wil vertellen, is er één de belangrijkste. Ik hou van je. <3

Kus. <3

Bron foto's.