"Sine me scire, priusquam complexum accipio, utrum ad hostem an ad filium venerim, utrum captiva an mater in castris tuis sim. - Veturia, magno natu mulier"
Dit is gewoon letterlijk een klein stukje tekst dat we vertaald hebben tijdens de les Latijn. Noem me een nerd, maar ik vind Latijn gewoon een prachtige taal. Het klinkt niet alleen heel erg mooi, de vertalingen naar het Nederlands kunnen zo prachtig zijn. Waarschijnlijk ben ik een van de enige die dit vind, maar het is gewoon prachtig. Deze bovenstaande tekst gaat erover dat Coriolanus Rome gaat bestormen, en de mannen kunnen de stad niet beschermen met wapens, dus overtuigen de Romeinse vrouwen de moeder en de vrouw (die twee kleine zonen op haar armen droeg) van C. om hem te gaan overtuigen Rome niet aan te vallen door middel van tranen en klachten. Met deze zin begint de moeder van Coriolanus, Veturia, haar preek tegen haar zoon.
"Laat me toe te weten, vooraleer ik de omhelzing accepteer, of ik naar een vijand of naar een zoon gekomen ben, en of ik een gevangene of een moeder in jou kamp ben. - Veturia, een zeer oude vrouw (letterlijk: een vrouw met een grote geboorte)"
"Allow me to know, before I accept the embrace, did I come to a son or to an enemy, and am I a prisoner or a mother in your camp? - Veturia, a very old woman (literally: a woman with a large birth)"
Prachtig, toch?
Kus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten