Mijn creativiteit.

Of het nu gaat over over eenhoorns, Elfen, magische ringen en dikke onzin, of pijnlijk echte toestanden, automutilatie, vlinders in je buik, dodelijke ziektes en realistische dagen, ik kan er mijn eigen verhaal van maken. Serieus, over alles kan ik schrijven, tekenen, praten, muziek maken. Over sommige dingen op bepaalde dagen beter dan anderen, maar dat merk ik dan wel. Geef me een potlood, pen en papier, en mijn dagen zijn gevuld. Liefst mijn gitaar en mijn pc nog, en je hebt het perfecte overzicht van mijn leven.

De inspiratie voor dit artikel kwam voort uit mijn zenuwachtigheid: nog maar vijf dagen! Oh, ik weet niet waarom, maar ik ben zenuwachtig. Kijk hier, voor het geval je even niet meer weet waarover het gaat. Mijn eigen roman (in mijn geval is het geen roman, maar oké...) van 50.000 woorden in 30 daagjes is bijna af... Ik krijg hier serieus (fijne) rillingen van, mijn eigen boek! Momenteel heb ik 63 pagina's en 42.623 woorden af, mijn doel voor vandaag was 42.500. Waarschijnlijk schrijf ik subiet nog een beetje vooruit. Het is tijd dat hij af is, want mijn vriend heeft ook al serieus moeten afzien van alle uurtjes dat ik hem gestalkt heb met sms'jes wanneer mijn inspiratie me in de steek liet, en er niets meer kwam. Want, vergis je niet, je moet dat echt élke dag doen, op dagen met veel en op dagen met wat minder inspiratie. Natuurlijk zijn er dagen geweest dat ik niets geschreven heb, maar dat zijn gewoon dagen dat ik letterlijk mijn pc niet opgehad heb, en daar had ik mijn redens voor, zoals een tijdrovende vakantie aan de zee met mijn 5-jarig nichtje die al mijn aandacht opeiste. In totaal zijn dat maar een stuk of 3, 4 (denk ik) dagen geweest, dus die dagen bekijk ik gewoon als 'vakantie'-, niet meetellende dagen. Want ik doe het in de eerste plaats nog altijd voor mezelf. In ieder geval, wish me luck!

Maar daar gaat deze blogpost niet over. Vandaag ben ik ook weer begonnen aan een nieuwe tekening, aangezien dat wel eens tijd werd en mijn vingers begonnen te kriebelen om weer vol te hangen met verschillende potlooddiktes, gomsel en vuiligheid. Dit keer was het weer een foto overtekenen, namelijk van Arwen. Een Elf, ofcourse, uit Lord of the Rings. Ik kreeg de tekening niet af vandaag, maar omdat ik weet dat jullie ontzéttend van tekeningen houden, krijgen jullie alvast een (klein) voorschotje ;).
Voor een voorbeeldje van één van m'n tekeningen (en een beetje how-to), klik hier.

Ik weet nog dat er een tijd was waarin ik het ontzettend moeilijk vond om liedjesteksten te schrijven. Met moeite kreeg ik er wat woorden uitgeperst, en vaak werden dat wel redelijke lyrics, maar het greep me gewoon niet bij m'n keel, zoals tekenen etc. dat wel kan. Ik weet dat ik nooit betere lyrics zal schrijven dan ellendig lange verhalen, maar het gaat steeds beter. Ik geniet er ook meer van, al gaat mijn voorkeur nog steeds - en altijd, waarschijnlijk - uit naar verhalen van pagina's lang. Hoewel die verhalen meestal helemaal niet over mijn leven gaan, kan ik me daar veel meer in uitleven, veel meer emoties in leggen dan in zo'n paar korte zinnen, die vaak wél iets met je te maken hebben. Over tekenen ga ik al helemaal zwijgen, daar kan ik ook véél emotie in leggen, alhoewel je dat als kijker bijna nooit merkt.

Elvish. Negeer het feit dat deze en de volgende foto verkeerd gedraaid zijn, Blogger vond het grappig om de  foto's zo te draaien en ze niet fatsoenlijk up te loaden. Ik niet.

Geef me mijn gitaar, en ik ben gelukkig. Zelf noten kunnen produceren, die in elkaar voortvloeien en prachtige melodieën kunnen fabriceren, me likey. Ik speel nog niet zo extreem lang en dus nog niet zo extreem goed (ahum...), maar dat wil niet zeggen dat ik er geen plezier in heb. Ik heb dagen dat ik er niet zo extreem veel tijd in steek, omdat ik een drukbezette dame ben (c;), maar dat maakt niet uit, want vanaf het moment dat mijn vingers de snaren strelen en ik het hout ruik, ben ik vertrokken.

Iets heel belangrijks dat ik ben vergeten te melden in mijn beginsstuk: mijn camera. Oh my, wat een schatje. Geef me mijn camera, en ik ben heel de dag in de weer met diafragma's, belichtingen en ISO-waarden. Eén voorwerp op duizenden verschillende manieren vastleggen lijkt voor vele mensen saai, voor mij is het een openbarig en stop ik er veel liefde en tijd in.

Natuurlijk steek ik ook in andere dingen mijn creativiteit. Mijn filmpjes, mijn haar dat ik verf, de gerechten die ik kook, mijn kamer die ik decoreer, etc. De dansen die ik dans met heel mijn hart. Ik steek mijn creativiteit in alles wat ik doe. En dat doen jullie waarschijnlijk ook. <3

De reden voor deze blogpost? I don't know. I'll probably never know. (Mooie zin voor tattoo, btw. Or is it just me? ^^) Dit is weer zo één van mijn creatieve uitspattingen, mijn blog. Heel veel van mijn blogpost, filmpjes, whatever, zijn nutteloze, absoluut betekenisloze toestanden. Al doe ik het graag, en af en toe komt er wel eens iets serieuzers piepen. Ik weet niet of iedereen dit helemaal gelezen heeft, waarschijnlijk niet, omdat ik ook veel Engelse volgers heb en omdat er veel zullen zijn die dit gewoon openen om een reactie te plaatsen zodat ik ook bij hun langsga (wat ik dan ook doe, trouwens), maar aan diegene die dit wel lezen: hartelijk dank. Serieus.

Kus. <3