Amin.

" Amin schudde haar zachte, lichtblonde haar los. Haar puntige oren staken koppig door het blonde gordijn en haar felgroene ogen contrasteerden scherp met haar lichte, porseleinen huid. Ze stapte over zacht, vochtig mos, dat haar tenen streelde. Het donkergroen van de planten paste perfect bij de lichte, pastelgroene kleur van haar lange, losse jurk. Ze was er bijna. Ze zag een paar ruwe torens tussen de bomen uitsteken. Ondertussen liep ze al. Takken maakten pijnlijke, rode krassen over haar armen en verwoestten de dunne jurk. Haar haar zat in de war, vol met bruine moddervlekken. Het begon te regenen. In een mum van tijd was ze doorweekt, maar daar kon ze tegen. Ze had een huid van staal. Ze verborg haar zwaard onder haar jurk, bond het vast aan haar been. Haar boog kon ze niet verbergen, maar het gewicht drukte geruststellend op haar schouderbladen. Ze liep tot ze de gebouwen van dichterbij zag, maar bleef als een schaduw tussen de bomen staan. Het was al donker. Ze veegde wat vuil van haar arm en controleerde of haar zwaard niet te zien was, dat ondertussen al een kleine schram op haar dijbeen had opgeleverd. Donkere vegen verborgen haar mooie, scherpe gezicht. Ze haalde vluchtig een hand door haar dikke haar en wandelde door de grote poort naar binnen. "

De mensjes hier die mij al wat langer volgen (enkele maanden...), weten dat ik trots aan een 30 Days Challenge heb meegedaan. Een novel (roman) van 50.000 woorden schrijven in 30 dagen. Wel, challenge accepted! En hoewel het soms moeilijk was, ben ik zo ontzettend trots dat het me gelukt is. Ik heb liggen vloeken en liggen lachen, maar het resultaat mag er zijn, al zeg ik het zelf. Met 16 hoofdstukken, 90 pagina's (a4'tjes, lettertype 11) en ongeveer 60.540 woorden is het de langste doorlopende tekst die ik ooit geschreven heb. En ik ben er trots op, ook al vind ik de inhoud zelf niet altijd even goed wegens mijn perfectionistische trekjes. Maar goed. Het is een doorlopend verhaal, met echte inhoud. Het is van de fantasy-genre, hoewel ik normaal altijd redelijk realistische verhalen schrijf. De verhalen die jullie lazen op mijn blogje (hier en hier) waren de enige uitzonderingen: die waren al wat onrealistischer dan mijn normale stijl, maar nog steeds realistischer dan hetgene wat ik nu heb voortgebracht. Het was apart, en af en toe viel ik stil, maar het is me toch gelukt. Waarom ik voor fantasy koos? Wel, om gewoon eens iets helemaal anders te pakken. En omdat ik toch zo'n die-hard fan ben van Lord of the Rings en Harry Potter leek het me leuk om ook eens die richting in te slaan.

En nu weet ik zeker dat ik bijna iedereen van jullie ontzettend benieuwd heb gemaakt, mwhouhaha. Hier heb ik wel een klein dilemma over. Ik heb redelijk vaak de vraag van jullie gekregen of ik hem op mijn blog zou posten, en ook vaak te horen gekregen dat de meeste er wel redelijk nieuwsgierig zijn. Maar wat zou ik er nu mee doen? Het op mijn blog plaatsen? Het is wel 60.540 woorden lang, ik kan niemand bedenken die dat ook letterlijk uit zou lezen. In kleine stukjes dan? Bwa... Langs de andere kant vind ik het dan ook weer erg persoonlijk. Natuurlijk, niets wat in dat verhaal voorkomt komt voort uit waargebeurde toestanden, het is en blijft fantasy en onrealistisch. Maar toch... Ik weet het niet. Ik vind het moeilijk.

De tekst die je hierboven kon lezen, zijn de allereerste zinnen uit het allereerste hoofdstuk van mijn boek. Een titel heb ik nog niet echt, voorlopig noem ik hem gewoon Amin, naar de naam van het hoofdpersonage. Ik wil jullie serieus wat meer vertellen hierover, maar toch houdt iets me tegen.

 

Maar goed, dus even om te laten weten dat mijn project geslaagd is. Natuurlijk is hij al wat langer af, want ik ben er volgens mij in juli ergens mee begonnen, maar het is gewoon in een dichte kast belandt. Laatst heb ik het er weer uitgehaald, en ik ben nu bezig met alle fouten en onlogische zinnen te corrigeren, en een beetje veranderingen aan te brengen. Want ja, ik ben en blijf een perfectionist.

Als jullie tips hebben of als jullie extreem nieuwsgierig zijn, let me know.

Kus. <3